Yaşadığı ev derme çatma, eşyalar yıllanmış ve insanlar ise o denli aydınlık nurlu ve mutluydu.
Dostu evine geldiğinde, tüm varlığıyla en güzelini önüne sunmaktaydı
Bir çay, birkaç parça meyve ve daha da önemlisi, gönülden süzülen gelen sımsıcak, insanı yücelten, yaşamı güzelleştiren ilkeler, değerler, ölçülerdi.
Hoş sohbet sırasında:
Dostu dedi ki:
-BAK BENİM çok param var, her kezde de alacağım, isteyene borç da vermekteyim. trilyona yakın böyle insanlarda verdiğim paralar var.
-Gel sende şu evi değiştir, sana da dilediğin kadar, dilediğin vakitte ödeyeceğin borç vereyim, zira öyle versem hiç kabul etmezsin ya.
-Böylece sen de evini yaşanır hale getir, daha güzel bir ev, daire al, dedi.
Dikkatlice dinleyen ev sahibi, gülümseyerek, hem lisanı haliyle teşekkür edip, hem de bunu seslendirdikten sonra, şöyle der:
- KÖR de olsa eşeği olanın, daha konforlu yaşamı sağlamak için, başkasının birikimini, HAKKINI borç da olsa kullanması kabul edilemez bir hoyratlıktır.
Ortalıkta kısa bir sessizlik oldu.
Ev sahibi:
- Rabbimiz EMEKLE elde ettiklerimizden imkan verdiğinde halimize uygun, yorganımıza göre ayağımızı uzatırım, dedi ve ekledi:
- Rabbilalemine önem ve öncelik vermek, takvadır.
-Verdiği, emanet ettiklerinde, var olan fazlalıklar öncelikle AÇLARIN VE YOKSULLARIN HAKKIDIR.
-İnsanda durdukça veya hak etmeyenlere sundukça, o insanları kokuşturur leş yapar. Sonra da taşlaşır. Taşla yaşanmak hayatı çekilmez yapar.
Yapılan birkaç sohbetten sonra evden ayrılmıştı dostu.
ŞÖYLE düşünde yol boyunca, bu insanlar var ya, DEĞERLERİMİZİN TEMELLERİ, belki GÜNEŞİ diye hayranlığı dillendire dillendire yarından tezi yok yapacaklarını sıralayarak bu TAŞLARDAN kurtulmanın programını yaparak evine varmıştı.
-Rabbim sen onları başımızdan aramızdan eksik etme, onlara herkesten çok ver
Diye gönülden seslenmişti.
İlişkileri hiç bitmedi. Zira yaşamında ve evinde aradığı mutluluğu, huzuru, neşeyi ve cennet sıcaklığını ve yaşantısını hep o insanda ve onun gezindiği diyarlarda, sohbetinde bulmuştu.
Muhabbetle
Dostu evine geldiğinde, tüm varlığıyla en güzelini önüne sunmaktaydı
Bir çay, birkaç parça meyve ve daha da önemlisi, gönülden süzülen gelen sımsıcak, insanı yücelten, yaşamı güzelleştiren ilkeler, değerler, ölçülerdi.
Hoş sohbet sırasında:
Dostu dedi ki:
-BAK BENİM çok param var, her kezde de alacağım, isteyene borç da vermekteyim. trilyona yakın böyle insanlarda verdiğim paralar var.
-Gel sende şu evi değiştir, sana da dilediğin kadar, dilediğin vakitte ödeyeceğin borç vereyim, zira öyle versem hiç kabul etmezsin ya.
-Böylece sen de evini yaşanır hale getir, daha güzel bir ev, daire al, dedi.
Dikkatlice dinleyen ev sahibi, gülümseyerek, hem lisanı haliyle teşekkür edip, hem de bunu seslendirdikten sonra, şöyle der:
- KÖR de olsa eşeği olanın, daha konforlu yaşamı sağlamak için, başkasının birikimini, HAKKINI borç da olsa kullanması kabul edilemez bir hoyratlıktır.
Ortalıkta kısa bir sessizlik oldu.
Ev sahibi:
- Rabbimiz EMEKLE elde ettiklerimizden imkan verdiğinde halimize uygun, yorganımıza göre ayağımızı uzatırım, dedi ve ekledi:
- Rabbilalemine önem ve öncelik vermek, takvadır.
-Verdiği, emanet ettiklerinde, var olan fazlalıklar öncelikle AÇLARIN VE YOKSULLARIN HAKKIDIR.
-İnsanda durdukça veya hak etmeyenlere sundukça, o insanları kokuşturur leş yapar. Sonra da taşlaşır. Taşla yaşanmak hayatı çekilmez yapar.
Yapılan birkaç sohbetten sonra evden ayrılmıştı dostu.
ŞÖYLE düşünde yol boyunca, bu insanlar var ya, DEĞERLERİMİZİN TEMELLERİ, belki GÜNEŞİ diye hayranlığı dillendire dillendire yarından tezi yok yapacaklarını sıralayarak bu TAŞLARDAN kurtulmanın programını yaparak evine varmıştı.
-Rabbim sen onları başımızdan aramızdan eksik etme, onlara herkesten çok ver
Diye gönülden seslenmişti.
İlişkileri hiç bitmedi. Zira yaşamında ve evinde aradığı mutluluğu, huzuru, neşeyi ve cennet sıcaklığını ve yaşantısını hep o insanda ve onun gezindiği diyarlarda, sohbetinde bulmuştu.
Muhabbetle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder