KAFİRUN SURESİ

KAFİRUN SURESİ

1- De ki: Ey kâfirler.

De ki:

Deki emrini düşünelim. Neyi demeli, iletmeli, anlatmalı.

Kime söylemeli, neyi, nasıl, ne zaman, nerede, niçin, hangi usulle anlatmalı. Kul/deki kelimesi üzerine Râzî, kırküç şıkta açıklama yapmıştır. Bu deki hitabı, mesajın, ölçü ve ilkelerin Allah’tan olduğunun da beyanıdır.

Denileni anlamayan anlatamaz. Kişi, söyleneni, yani Kuranı düşünmeli, anlamalı, yaşamalı, içselleştirmeli ki aktarabilsin. Bu, ikra emrine benzemektedir. İkra veya kul/deki emrinin anlamı; okumak, anlamak, ibret almak, yaşamak ve anlatmaktır. Deki, sadece söylemek değil, yaşamaktır, yapmaktır. Deki, soranlara söylemektir/anlatmaktır, gerek duyanlara izah etmektir, tüm insanlığa ilan etmektir.

Ey kâfirler.

Ey kafirler diyebilmek için insanın onlardan ve özelliklerinden farklılaşması ve Allaha, Kurana, ilkelerine, öğretisine inanması/güvenmesi, yaşaması gerekmektedir. Böyle yapanların kafirlerden ayrışması kaçınılmaz olmaktadır. Şayet ayrışma olmamışsa bilin ki, anlayışta yaşamda sorun var demektir.

Bunun için kafirliğin ne olduğunu bilmeli, anlamalı ve inançta, amaçta, usulde keza yaşamın her alanında ve her aşamada küfürden kafirlikten arınmak temizlenmek gerekmektedir.

Bu safların ayrışması daha çok ilkelerin, ölçülerin, amaçların ve yaşamın farklılığının ortaya konması yani dinin ayrışmasıdır. Bir arada, mekanda, ülkede, dünyada ama ayrı inançta, anlayışta, yaşamda olmak demektir. Deki emri de insanın olduğu her yerde ama mümin olarak bulunmayı, tebliğ etmeyi, örnek olmayı kaçınılmaz kılar.

Kafurun diye çoğul kelime kullanılması, herhangi bir sahsı değil, hal ve gelecekteki tüm kafirleri, yaşam biçimlerini, tercihleri, küfrü sistemleri, düzenleri de hedefine koymaktadır.

Nedir kafirlik? Kurana sırt dönmektir. Kurana önem ve öncelik vermemektir. Kuranın bir kısmını görmezlikten gelmek, yok saymak, umursamamaktır. Kuran ilkelerini, esasını, özünü es geçip şekille yaşamaktır. Yaşam amaçlarını unutmaktır, yitirmektir. Gerçeklere ters olmaktır.Nankörlüktür. Cahilliktir. 

2/264  Ya eyyuhellezine amenu la tubtilu sadekatikum bil menni vel eza kellezi yunfiku malehu riaen nasi ve la yu'minu billahi vel yevmil ahir, fe meseluhu ke meseli safvanin aleyhi turabun fe esabehu vabilun fe terakehu salda, la yakdirune ala şey'im mimma kesebu, vallahu la yehdil KAVMEL KÂFİRÎN.

Yaklaşık meal S. Ateş    Ey inananlar, İNSANLARA GÖSTERİŞ İÇİN MALINI VERİP ALLAH'A VE ÂHİRET GÜNÜNE İNANMAYAN ADAM GİBİ, başa kakmak ve eziyet etmekle SADAKALARINIZI BOŞA ÇIKARMAYIN. Öylesinin durumu, üzerinde biraz toprak bulunan şu kayaya benzer ki, bir sağnak indi de (üstündeki toprağı silip süpürerek) onu sert bir taş halinde bıraktı. (Böyleleri), kazandıklarından bir şey elde edemezler. Allâh, KÂFİR TOPLUMU doğru yola iletmez. 
Ayetin son kısmı Kafir kavramını adeta tanımlamaktadır. Buna göre, manayı, özü, esası, amacı unutup şekille, gösterişle avunmaktır. Kurandan gayri veya Kuranla birlikte buna aykırı, başka ölçü, ilke, ahlak ve rehber edinmektir, kafirlik…

· Allah’ı ve peygamberlerini inkâr ederek kâfir olan, biz bir kısmına inanırız bir kısmına inanmayız diyerek Allah ve Elçisi’nin arasını ayırmaya kalkışan ve böylece imanla küfür arasında bir yol tutmaya çalışan kimseler var ya, işte onlar gerçek kâfirlerin ta kendileridir. Biz o kâfirlere alçaltıcı bir azap hazırlamışızdır. Nisa; 150, 151.

· Yoksa siz Kitabın bir kısmına inanıp da bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz? Bakara; 85.

· Onlar Allah’tan başka fayda da, zarar da vermeyen şeylere taparlar. Kâfir, Rabbine karşı olanların yardımcısıdır da. Furkan; 55.

· Şüphesiz ki: “Allah ancak Meryem oğlu Mesih’tir” diyenler kâfir olmuşlardır. Maide; 17.

· Şüphesiz, “Meryem oğlu Mesih, Allah’ın kendisidir” diyenler kâfir olmuşlardır. Maide; 72.

· “Allah, şüphesiz üçün üçüncüsüdür” diyenler kâfir olmuşlardır. Maide; 73.

· Ve Yahudiler “Uzeyr Allah’ın oğludur” dediler. Hıristiyanlar da “Mesih, Allah’ın oğludur” dediler. Bu, onların ağızlarıyla geveledikleri sözler olup, güya bununla daha önce yaşayan inkârcıların sözlerini taklit ediyorlar. Tövbe; 30.

· Şüphesiz Allah, kendisine şirk koşulmasını asla bağışlamaz. Bunun altındaki günahları dilediği kimseler için bağışlar. Kim Allah’a ortak tanırsa, şüphesiz pek büyük bir günah uydurmuş [işlemiş]olur. Nisa; 48.

· 29/17 Siz Allah'tan başka bir takım putlara tapıyorsunuz, yalan şeyler uyduruyorsunuz. Sizin Allah'tan başka taptıklarınız, size rızık vermezler. Siz rızkı Allâh'ın yanında arayın, O'na tapın ve O'na şükredin. O'na döndürüleceksiniz."

· 39/64De ki: "Allah'tan başkasına kulluk etmemi mi bana emrediyorsunuz ey câhiller?"  39/3 İyi bil ki, hâlis din yalnız Allâh'ındır. O'ndan başka veliler edinerek: "Biz bunlara, sırf bizi Allâh'a yaklaştırmaları için tapıyoruz," diyenler(e gelince): Şüphesiz ki Allâh, onlar arasında, ayrılığa düştükleri konuda hükmünü verecektir. Allâh, yalancı, nankör insanı doğru yola iletmez.

· 9/31   Hahamlarını ve rahiplerini Allah'tan ayrı rabler edindiler, Meryem oğlu Mesih'i de öyle. Oysa kendilerine yalnız tek Tanrı olan Allah'a ibâdet etmeleri emredilmişti. O'ndan başka tanrı yoktur. O, onların ortak koştukları şeylerden münezzehtir.

· 45/23 Keyfini tanrı edinen ve Allâh'ın bir bilgiye göre saptırdığı, kulağını ve kalbini mühürlediği, gözünün üstüne de perde çektiği kimseyi gördün mü? Şimdi ona Allah'tan sonra kim doğru yolu gösterecek? Düşünmüyor musunuz?

· 28/50 Eğer sana cevap veremezlerse bil ki onlar, keyiflerine uyuyorlar. Allah'tan bir yol gösterici olmadan, yalnız kendi keyfine uyandan daha sapık kim olabilir? Muhakkak ki Allâh, zâlim kavmi doğru yola iletmez.

· 25/43 Arzusunu tanrı edinen kimseyi gördün mü? Onun üstüne sen mi bekçi olacaksın?

· 20/16 Ona inanmayıp keyfine uyan kimse, seni on(a inanmak)dan alıkoymasın, sonra helâk olursun!"

Tefsir kitaplarında; nüzul sebebi hakkında başlıca üç rivayet vardır:

“a) Müşrikler, Hz. Peygamber (sa)'e: "Bir sene sen bizim putlarımıza ibadet et, bir sene de biz senin ilâhına ibadet edelim." demişler de sûre bunun üzerine nazil olmuş.

Taberî bu olayı İbn Abbâs'tan rivayetle şöyle nakleder: Kureyşliler Hz. Peygamber (sa)'e onu zengin edecek kadar mal vermeyi, kızlarından istediğiyle evlendirmeyi ve bunun karşılığında davasından vazgeçmesini teklif ettiler. Hz. Peygamber (sa) bunu kabul etmeyince: "O halde sana teklif edeceğimiz bir şey daha kaldı. Bizim için de senin için de en uygun olanı budur." dediler. Hz. Pey­gamber (sa): "Nedir o?" diye sordu. "Sen bir yıl bizim tanrılarımız Lât ve Uzzâ'ya ibadet et, biz de bir sene senin ilâhına ibadet edelim." dediler. Hz. Pey­gamber: "Bakayım, Rabbımdan geleceği bekliyeyim." dedi de işte bunun üzeri­ne bu Sûre-i Celîle nazil oldu.

b) Yine Taberî'de Buhterî'nin mevlâsı Saîd ibn Mînâ' rivayet ediyor: el-Velîd ibnu'l-Muğîra, el-As ibn Vâil, el-Esved ibn Abdülmuttalib ve Ümeyye ibn Halef Hz. Peygamber (sa)'e rastladılar ve ona: "Ey Muhammed, gel sen bi­zim ibadet ettiklerimize ibadet et, biz de senin ibadet ettiğine ibadet edelim ve seni bütün işlerimize ortak edelim. Eğer senin getirdiğin bizim elimizde olandan daha hayırlı ise bu hayırda biz sana ortak olmuş ve o hayırdan nasibimizi almış oluruz. Yok bizim elimizdeki senin getirdiğinden daha hayırlı ise sen bu hayra ortak olmuş ve bu hayırdan nasibini almış olursun." dediler de bunun üzerine Allah Tealâ bu Sûre-i Celîleyi indirdi. Bu, İbn İshak ve başka­ları tarafından İbn Abbâs'tan da rivayet edilmiştir.

c) Ebu Salih'in İbn Abbâs'tan rivayetine göre içlerinde el-Velîd ibnu'l-Muğîra, el-As ibn Vâil ve el-Esved ibn Abdi Yağûs'un da bulunduğu bir grup, Hz. Peygamber (sa)'in amcası el-Abbâs ibn Abdü'l-Muttalib'e gelmişler ve: "Ey Ebu'1-Fadl, kardeşinin oğlu bizim ilâhlarımızdan bazısını kabul etse, biz de onun söylediğini tasdik edip onun ilâhına iman etsek." demişler. Abbâs da Hz. Peygamber (sa)'e gelip onların bu sözlerini haber vermiş ve işte bunun üzerine bu sûre-i celîle nazil olmuş.(Çetiner, Esbabı Nuzul)”.

Dava adamı, mesajı insanlığa anlatmaya başladığında önce görmezden gelirler, davada samimi ve kararlı olununca muhalefete başlarlar ve bu karşı  mücadele hak dava, zafere ulaşıncaya kadar vaad, tehdit, baskı, ambargo, zülüm vb yöntemlerle şiddetini artırarak devam eder. 68/9 İstediler ki, sen taviz veresin ki, onlar da taviz versinler

İşte kafirlere yapılan onca davete rağmen mücadeleye devam eden kafirlerin inananları davadan uzaklaştırma amacıyla yapacakları tüm uzlaşma, taviz ve benzeri hamlelerinin kabul edilmeyeceğinin kesin olarak ifade edilmesidir. Bu açıdan “imanda kararlılık ve sebat suresidir(M İslamoğlu)”. Nitekim gelen ayetler bunu deklere eder.

2- Ben sizin taptıklarınıza tapmam.

3- Siz de benim taptığıma/kulluk/abd/ ibadet yaptığıma tapmazsınız.

4- Ben sizin taptıklarınıza tapacak değilim.

5- Sizler de benim taptığıma/kulluk/abd/ibadet yaptığıma tapacak değilsiniz.

6- Sizin dininiz size, benim dinim bana.

Ayrışmanın ve farklılığın temelini bu ayetlerde açıklanan abd/kulluk/ibadet ile din/yaşam modeli kavramı belirlemektedir.

“İbâdet sözcüğü, dilimize fonetik olarak Arapça orijinaliyle girmesine rağmen kök anlamı olan kulluk, kölelik etme konusundaki insanın tarz ve tavrıyla ilgili asıl anlamını büyük oranda kaybetmiş ve sadece bir takım ritüel, ayin ve davranışlar için kullanılan bir kavram haline dönüşmüştür. İbâdet [kulluk] etmenin amacı sosyal bir varlık olan insanı olgunlaştırmak; böylece bilgilendirilmiş, eğitilmiş, olgunlaşmış ve aşırılıklarından arındırılmış insanlarla toplumda huzur ve barışı temin etmektir. (H Yılmaz)”.

İnsan, Allaha abd/ kulluk yaparak, Allah'ın hatrı olduğu yerde kulların, sevdiklerinin hatrını öteleyerek, severek ve arzuyla, şevkle Kurana uyarak,  var olan zalim, cahil, nankör, zayıf, cimri, aciz, hırslı, huysuz, şehvet ve mal düşkünü, egoist, tembel, vahşî, sadist, aceleci vb  özelliklerini terbiye ederek, görünür ve görünmez tüm şeytanların/ ayartıların etkisini kontrol etmek suretiyle esfeli safiline düşmekten kurtulup; adil, alim, vefakâr, güçlü, cömert, erdemli, çalışkan, iffetli, namuslu, faziletli, yardımsever, barışsever, haksever vb vasıflarını geliştirerek ahseni takvime yücelmekte, yani yeryüzünde bireysel ve toplumsal olarak ıslahatı yapmakta Kuranı tebliğ etmekte, uygulamakta ve böylece cennet misal bir yaşamı tatmakta ve ahirette de Allahın lütfüyle cennete layık olmaktadır.

İşte hak din, amaçları, araçları, usulü, esası, ilkeleri, ölçüleri vb tüm boyutları Allah tarafından belirlenmiş bu yaşam biçimidir.  Din bir anlamda “Değerler sistemidir (M Okuyan, M İslamoğlu)”.

Bu nedenle, “Din, ister Hakk, ister batıl olsun, ister Allah, ister insanlar tarafından kurulmuş olsun, her türlü toplum nizamı, yaşam kurallarının bütünü demektir. İnsanların kurdukları düzenlere de Âl-i Imran 73, En’âm 70, A’râf 51, Yusuf 76, Mümin 26. ayetlerde din denilmektedir.(H Yılmaz)”.

Bu nedenle Kuran diğer surelerinde de aynı yöntemi uygulayarak, kafir mümin ayrımı ve ölçüsünü kulluk ve din kavramı ve farklılığı üzerinden açıklamıştır. Üstelik diğer dinlerden/sistemlerden farklı olarak  insanı, aklıyla vahiy arasındaki tüm engelleri yok etmek  ve vahiyle buluşmak suretiyle bu seçiminde özgür bırakmıştır.

· 64/1 Göklerde ve yerde bulunanların hepsi Allâh'ın şânının yüceliğini anmaktadır. Mülk O'nundur, hamd O'nundur. O, herşeye kâdirdir.

· 76/2 Doğrusu biz insanı, imtihan etmek için karışık bir nutfeden yarattık da onu işitici, görücü yaptık

· · 3/19 Allâh katında din, İslâmdır

· 2/256 Dinde zorlama yoktur. Doğruluk, sapıklıktan seçilip belli olmuştur.

· 10/99 Rabbin isteseydi, yeryüzündekilerin hepsi mutlaka inanırdı. O halde sen mi insanları inanmaları için zorlayacaksın?

· 26/3 Herhalde sen, inanmıyorlar diye neredeyse kendini helâk edeceksin! 26/4 Dilesek onların üzerine gökten bir ayet indiririz de boyunları ona eğilir

· 88/21 Öğüt ver, çünkü sen ancak öğüt verensin. 88/22 Onların üzerinde zorlayıcı değilsin.

· 36/17 "Bizim üzerimize düşen, yalnız açıkça duyurmaktır."

· 5/67 Ey Elçi, Rabbinden sana indirileni duyur; eğer bunu yapmazsan, O'nun mesajını duyurmamış olursun. Allâh seni insanlardan korur. Doğrusu Allâh, kâfirler toplumunu yola iletmez.

· 42/48 Eğer yüz çevirirlerse (üzülme); biz seni onların üzerine bekçi göndermedik. Sana düşen, yalnız duyurmaktır.

· 29/18 Eğer yalanlarsanız, sizden önceki ümmetler de yalanlamışlardı. Elçiye düşen, yalnız açıkça duyurmaktır."

· 16/35 (Allah'a) ortak koşanlar, "Allâh dileseydi ne biz, ne de atalarımız O'ndan başka bir şeye tapmazdık ve O'nsuz hiçbir şeyi harâm kılmazdık!" dediler. Onlardan öncekiler de böyle yapmıştı. Elçilere düşen, yalnız açıkça tebliğ etmek değil midir?

· 76/3 Biz ona yolu gösterdik: Ya şükredici veya nânkör olur.

· 64/2 Sizi yaratan O'dur. Kiminiz kâfirdir, kiminiz mü'min. Allâh yaptıklarınızı görmektedir

· 39/15 "Siz de O'ndan başka dilediğinize kulluk edin." De ki: "Ziyana uğrayanlar kıyâmet günü hem kendilerini, hem de âilelerini ziyan edenlerdir. Dikkat edin, işte bu, apaçık bir ziyandır!"

· 18/29 De ki: "Bu gerçek, Rabbinizdendir. Artık dileyen inansın, dileyen inkâr etsin."

· 10/40 Onlardan kimi, ona inanır, kimi de inanmaz. Rabbin bozguncuları çok iyi bilir.

· 28/55 Boş söz işittikleri zaman ondan yüz çevirirler ve: "Bizim işlerimiz bize, sizin işleriniz size. Size selâm olsun biz câhilleri istemeyiz" derler.

· 34/25 De ki: "Bizim işlediğimiz suçtan siz sorulacak değilsiniz; biz de sizin işlediğinizden sorumlu değiliz."

· 10/41 Eğer onlar seni yalanladılarsa de ki: "Benim yaptığım bana, sizin yaptığınız size. Siz benim yaptığımdan uzaksınız, ben de sizin yaptığınızdan uzağım!"

· 6/52 Sabah akşam Rablerinin rızâsını isteyerek, O'na yalvaranları kovma. Onların hesabından sana bir sorumluluk, senin hesabından da onlara bir sorumluluk yok ki, onları kovup da zâlimlerden olasın!

· 7/6 Hem kendilerine elçi gönderilmiş olanlara soracağız, hem de gönderilen elçilere soracağız.

· 2/286 Allâh, kimseye gücünün üstünde bir şey teklif etmez. Herkesin kazandığı iyilik kendi yararına, kötülük de kendi zararınadır.

· 41/46 Kim iyi iş yaparsa yararı kendisinedir ve kim kötülük yaparsa zararı kendisinedir. Rabbin kullara zulmedici değildir.

·  45/15 Kim iyi bir iş yaparsa yararı kendisinedir, kim de kötülük yaparsa zararı kendisinedir. Sonunda Rabbinize döndürüleceksiniz.

· 39/14 De ki: "Ben, dinimi yalnız Allah'a hâlis kılarak O'na kulluk ediyorum

· 98/5 Oysa kendilerine, dini yalnız Allah'a hâlis kılıp O'nu birleyerek Allah'a kulluk etmeleri, namazı kılmaları, zekâtı vermeleri emredilmişti. İşte doğru din oydu.

· 6/56 De ki: "Ben, Allah'tan başka yalvardıklarınıza tapmaktan men'olundum." De ki: "Ben sizin keyiflerinize uymam, çünkü o takdirde sapıtmış ve yola gelenlerden olmamış olurum."

· 10/104 De ki: "Ey insanlar, benim dinimden kuşkuda iseniz, ben sizin, Allah'tan başka taptıklarınıza tapmam; fakat sizi öldürecek olan Allah'a taparım. Bana müminlerden olmam emredilmiştir."

· 40/66 De ki: "Ben, Rabbimden bana açık deliller gelince, sizin Allah'tan başka yalvardıklarınıza tapmaktan men olundum ve âlemlerin Rabbine teslim olmakla emrolundum."

· 26/216 Şâyet sana (uymaz) karşı gelirlerse: "Ben sizin yaptıklarınızdan uzağım," de

· 60/4 İbrâhim'de ve onunla beraber bulunanlarda sizin için güzel bir örnek vardır; onlar kavimlerine "Biz sizden ve sizin Allah'tan başka taptıklarınızdan uzağız. Sizi tanımıyoruz. Siz, bir tek Allah'a inanıncaya kadar sizinle bizim aramızda sürekli bir düşmanlık ve nefret belirmiştir" demişlerdi.

http://aaldemira.blogspot.com/

ARAPÇASI OKUNUŞU YAKLAŞIK MEALİ

(١٠٩-١)
109.1*************قُلْ يَا اَيُّهَا الْكَافِرُونَ
109.1 - Gul yâ eyyuhel kâfirûn.
109.1 - De ki: Ey kafirler,
 rtfSndPly*109.2*(١٠٩-٢)
109.2*************لَا اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ
109.2 - Lâ ağbudu mâ tağbudûn.
109.2 - Ben sizin taptıklarınıza tapmam;
 rtfSndPly*109.3*(١٠٩-٣)
109.3*************وَلَا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا اَعْبُدُ
109.3 - Ve lâ entum âbidûne mâ ağbud.
109.3 - Siz de benim taptığıma/kulluk/abd/ ibadet yaptığıma tapmazsınız

 rtfSndPly*109.4*
(١٠٩-٤)
109.4*************وَلَا اَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ
109.4 - Ve lâ ene âbidum mâ abedtum.
109.4 - Ben sizin taptıklarınıza tapacak değilim rtfSndPly*109.5*
(١٠٩-٥)
109.5*************وَلَا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا اَعْبُدُ
109.5 - Ve lâ entum âbidûne mâ ağbud.
109.5 - Sizler de benim taptığıma/kulluk/abd/ibadet yaptığıma tapacak değilsiniz.
 rtfSndPly*109.6*(١٠٩-٦)
109.6*************لَكُمْ دٖينُكُمْ وَلِىَ دٖينِ
109.6 - Lekum dînukum ve liye dîn.
109.6 - Sizin dininiz size, benim dinim banadır.